همیشه بود جولانگاه نیر

علوم انباشته همچون "معادن"

درون سینه آگاه نیر

ادب خواهان برای کسب دانش

همه سر سوده بر درگاه نیر

همیشه آخرت را داشت منظور

نبودی این جهان دلخواه نیر

از این رو رفت و در جنت مکان ساخت

کنون والاست شان و جاه نیر

چو "دریا" جست تاریخی ز جمعی

پی تعیین سال و ماه نیر

بهشتی هشت پا در جمع و گفتا:

"بهشتی شد حبیب الله نیر"

مرثیه مرحوم منوچهر قدسی

چو "نیّر" را روان از تن روانه سوی رضوان شد

جهان را دیده زین ماتم بسان ابر گریان شد

فروزان اختری بودی سپهر فضل و دانش را

که بر چرخ ادب چندی نمایان گشت و پنهان شد

ز زهدش مختصر گویم که بُد سلمان عهد خود

به نحو و صرف و حسن خط سرآمد بین اقران شد

به سلک نظم و نثر خود هر آن گوهر که آورد او