است، و در وفیات اهل بیت علیهم السلام و بسیاری از رویدادها و نیز تاریخ فوت اغلب معاصران (و حتی برای خود هم) ماده تاریخ گفته است.

با وجود شهرت "نیّر" در میان شعرای اصفهان و مقام شامخی که نزد ادبا احراز کرده، چون به تعبیر خود، شاعر شدن برای او نتیجه دنیوی و اخروی معتنابهی نداشته، به کاسبی روی آورده است.

وی می نویسد:"بنا بر این طبع شعرشناسی که خدادادی است، ذوق مؤلف "نیّر" هر شعری را هم که جزو عبارت و بدون اماره درج باشد، غالباً احساس نموده، شاهد قضیه، آیات مستخرجه قرآنیه است که در جلد اول کتاب [معادن] ذکر شد و به قول یکی از روحانیین تا به حال احدی بدین تفصیل موفق به استخراج نشده و چیزی از قلم نیفتاده. فهم معانی اشعار مشکله را هم غالباً به سرپنجه فکر حل نموده.

فقط شاعر شدن را چون به دو امر ملاحظه کردم نتیجه دنیوی و اخروی معتنابهی از همچو من گرفته نمی شود در انجمن شعرا سه چهار جلسه بیشتر نرفتم و با این که دوستدار فضل و جامعیت، بلکه مولع در تحصیل آن بودم، وقتم اجازه نمی داد که پیروی کنم، و به مضمون "الکاسب حبیب الله" فقط مشغول کسب دفترداری بودم.[1]

والد ماجد "واثق" رحمه الله فرماید:[2]

کند باشد تیشه گر نجّار را

یا مذهّب بشکند پرگار را