ناگاه دیدم آقای سید علی مدرّس نجف آبادی را، گفتم: آقا شما از دنیا رفته اید؟ گفتند: آری. گفتم: شما می فرمودید: کم است، کم است؟ گفتند: آری. گفتم یعنی چه؟

فرمود: مقرّر شد که جمعی از مشیّعین جنازه مرا بیامرزند، من گفتم: کم است، کم است، همه باید آمرزیده شوند.

پس از خواب برخاسته و آمدم به طرف حجره سید؛ دیدم عده ای ایستاده و گریه می کنند.

گفتم: چه خبر است؟ گفتند: الساعه [میر سید علی] از دنیا رفت.[1]

آیه الله العظمی علامه فانی نیز رؤیایی را از مرحوم شیخ حسن اژه ای نقل کرده که پایان آن، اشاره به این دارد که تشییع کنندگان جنازه مرحوم نجف آبادی آمرزیده شده و اهل بهشت هستند:

"ولتنبیه الطلاب وتجنّبهم عن غیبه العلماء وایذائهم... یعجبنی أن أذکر رؤیا الشیخ حسن اژئی بأنّی رأیت فی المنام سریراً عالیاً علی اکتف حشر کبیر و جمع کثیر، وعلی السریر منصه(صندلی) جالساً علیها النبی صلی الله علیه وآله، وفی مقابله المرحوم السید النجف آبادی جالساً علی السریر، مخاطباً للنبی صلی الله علیه وآله بما جری علیه من أشخاص ثلاثه ظلموه، مشتکیاً عنده صلی الله علیه وآله منهم؛ إلی أن وصل الجمع إلی باب واسع مکتوب علی لافتته: "باب الجنه" وکان النبی صلی الله علیه وآله ساکتا إلی هذا الحین؛