صنعت قالی بافی است. در آن زمان در نجف آباد زنان علاوه بر کارهای خانه داری، باغ داری و چیدن محصول، به کرباس بافی مشغول می شدند و اسمی از قالی بافی نبود، اما ایشان در گوشه ای از حسینیه ای که به حسینیه میرزاخانی ها معروف بود و در انتهای محلّه نصیر قرار داشت دستگاه قالی بافی آورد و از همان جا این صنعت در نجف آباد رونق گرفت.

منزل مرحوم آیه الله سید علی آیت نیز در همان محله نصیر قرار داشت که در طول هفته همسرش در آن جا بود و خودش در دو حجره از مدرسه صدر اصفهان به زندگی و تدریس مشغول بود.

یک حجره محل سکونت و ملاقات های او بود و حجره دیگر نیز تقریباً به صورت کتابخانه بود. ایشان هر دو هفته یک بار، گاهی هم هر هفته به نجف آباد می آمد. یک شب می ماند و دوباره به اصفهان باز می گشت.[1]

کتابخانه

آیه الله نجف آبادی در سال 1358ق و یا 1360ق جهت ادای فریضه حج از اصفهان به سمت اعتاب مقدسه ائمه عراق علیهم السلام حرکت نمود.

در این سفر فرزند ایشان مرحوم آقا جلال الدین و چند نفر از بستگان و مریدان ایشان همراه بودند. آن مرحوم در این سفر کتاب های زیادی از عراق و حجاز تهیه کرده که به همراه