مستفید می شدم. از محضر این استاد بزرگوار بسیار کسب فیض کردم و تا زمانی که حیات داشت از برکات وجود او بهره مند می گشتم و از مطالب عالیه که نتیجه افکار بلند آن مرحوم بود برخوردار می گشتم. به این جانب لطف و عنایت خاصی داشت و در تعلیم اینجانب سعی بلیغ می فرمود.

الحق بحری بود بی پایان، و گنجی بود ذخّار، و دارای سعه صدر و فهم و ذکاء بسیار بود.

کمتر کسی در مراتب علم و دانش با او برابری می کرد. از مطالب معقول و فلسفه آگاهی کامل داشت از این روی بعضی از کتب فلسفه را نیز نزد ایشان می خواندم".[1]

2. آیه الله شیخ محمد باقر زند کرمانی:

"مرحوم سیّد سند و حبر معتمد آقای حاج آقا سیّد علی نجف آبادی را که بدون هیچ مبالغه ای بالاستحقاق باید او را علّامه خواند درک نمودم.

در کلام و حکمت مشّائی کمال مهارت داشت، و به طوری که بر اهل خبره مشکوف است چون حکیم متأله بود متکلّم زبردست متین الکلامی به شمار می رفت، و از این رو باید گفت در ردیف بزرگان متألهین و متکلّمین از قبیل مفیدها و علّامه ها و فیض ها محسوب بود. در فقه و اصول به غایه القصوای کمال بود".[2]