از زمانی که توسعه صحن حرم در دوره قاجار آغاز شد، ایوان هایی در چهار ضلع صحن تعبیه گردید که راه‌های ورودی به داخل روضه مقدس را تشکیل می‌دهند. علاوه بر ایوان‌های اصلی و بزرگ، در اطراف صحن نیز حدود 65 ایوان وجود دارد و داخل آن‌ها حجره هایی برای اسکان طلبه‌ها یا دفن پادشاهان، حاکمان، عالمان و بزرگان ساخته شده است.
ایوان‌های بزرگ و اصلی عبارت است از:
1- 8- ایوان طلا (جنوبی)
این ایوان از سایر ایوان‌ها بزرگ‌تر است. طول آن به 36 متر می‌رسد و سراسر حرم را از سمت قبله دربر گرفته است. دوازده ستون با ارتفاع متفاوت، سقف آن را نگه داشته‌اند. ستون های وسط چهار متر و ستون‌های طرفین سه متر ارتفاع دارد. این ستون‌ها در دوران گذشته از چوب جنگل‌های هند ساخته شده بود و چون رطوبت و موریانه آن‌ها را فرسوده ساخت، یکی از نیکوکاران ایرانی به نام محسن قنبر رحیمی در 1389 ق آن‌ها را به ستون‌های سنگی تبدیل کرد. [2] 386 ستون‌های میانی سیزده و ستون‌های جانبی نُه متر ارتفاع و قسمت میانی ایوان حدود ده متر عرض دارد. این ایوان به وسیله سه باب به داخل روضه راه دارد [3] 387 یک باب در وسط به طول چهار و عرض دو متر و دو باب، از دو

[1] . آل طعمه، همان، 179.
[2] . آل طعمه، همان، 154.
[3] . ادیب الملک، سفرنامه ادیب المک به عتبات، 159.