ضریح و روضه امام حسین علیه السلام از چهار سو به وسیله رواق هایی بسیار زیبا و وسیع احاطه شده است. هر یک از این رواق‌ها حدود چهل متر طول و حدود پنج متر عرض دارد و ارتفاع دیواره‌های آن نیز به دوازده متر می‌رسد. این رواق‌ها، هر یک، به نامی خاص معروف اند. بانی اولیه برخی از آن‌ها عضدالدوله دیلمی است که در دوره‌های بعد ترمیم، بازسازی و تزیین شده است.
1- 4- رواق غربی (رواق ابراهیم مُجاب)
این رواق در غرب ضریح قرار دارد و عمران بن شاهین آن را بنا کرده است که تا مدت‌ها به نام خود او معروف بود. [1] 363 پس از چندی، به سبب دفن یکی از فرزندان امام کاظم علیه السلام، یعنی سید ابراهیم مُجاب، به آن نام مشهور شد. در قسمت جنوبی رواق، دری است که به طرف صحن باز می‌شود و باب ابراهیم مجاب نام دارد و قبر و ضریح ابراهیم مجاب در شمال غربی آن واقع است. دراطراف مرقد او سادات و عالمان زیادی از جمله سید رضی و شریف و مرتضی و دیگران دفن‌اند. این رواق در گذشته در داخل صحن بود ولی با توسعه حرم، در داخل قرار گرفته است. از این رواق یک در دیگر نیز به داخل صحن باز می‌شود که به باب حبیب بن مظاهر معروف است.
مرقد ابراهیم مُجاب
ابراهیم مجاب فرزند امام موسی کاظم علیه السلام و به روایتی فرزند محمد العابد بن موسی بن جعفر علیه السلام است. پدرش، محمد العابد، برادر تنی امام رضا علیه السلام بود.
او در 247 ق به زیارت امام حسین علیه السلام شتافت و نخستین علوی بود که در کربلا ساکن شد.

[1] . عمران بن شاهین یکی از راهزنان در بطائح بود که عضد الدوله دیلمی سپاهیانش را به سوی او فرستاد ووی فرار کرد و به حرم امام علی علیه السلام پناهنده شد (ابن اثیر، الکامل، 8/ 76) و نذر کرد که اگر از دست عضد الدوله رهایی یابد دو رواق برای امام علی علیه السلام و امام حسین علیه السلام بسازد. عضد الدوله که به زیارت امام علی علیه السلام آمده بود از جرم عمران در گذشت و او را حکومت بطائح داد؛ او نیز نذر خود را ادا کرد. (عبدالکریم ابن طاووس، فرحة الغری، 67)