فصل يازدهم: احكام تيمّم‌

در اينجا چند مبحث است:

مبحث اوّل: موارد تيمّم‌

در چند مورد به جاى وضو و غسل بايد تيمّم كرد:

اوّل: هنگامى كه آب به مقدارى كه براى اعمال واجب وضو يا غسل كفايت كند، پيدا نشود، خواه آب را به زور از او گرفته باشند، يا خود تقصير كرده باشد، مثل اين كه آب داشته و آن را بيرون ريخته، در اينجا اگر چه مرتكب حرام شده، ولى وظيفهاش تيمّم است.

(مسأله 460) انسان بايد در طلب آب تلاش كند، تا يقين و يا اطمينان پيدا كند كه آب وجود ندارد.

(مسأله 461) در دشت و صحرا و سرزمينهاى هموار، بايد در هر يك از چهار سمتى كه احتمال آب باشد، به مقدار پرتاب دو تير از آب جستجو كند و در سرزمينهاى سخت و ناهموار به مقدار پرتاب يك تير معمولى بايد جستجو كند.

دوّم: ترس تشنگى براى خود يا همراهانش، اگر چه مركب و يا حيوانى باشد كه وظيفهاش اهتمام ورزيدن به شئون آن ميباشد. و يا خوف تلف بر جاندارى باشد كه حفظ جان او برايش واجب باشد. در اين موارد بايد آب را نگهدارد و به جاى وضو يا غسل تيمّم نمايد.

سوم: ترس ضرر جانى از استعمال آب، مگر اين كه از موارد جبيره‌