فصل دوّم: شرايط ذبح و نحر

(مسأله 3701) براى حلال شدن گوشت ذبيحه شرايطى هست، كه از آن جمله است:

1- ذبح كننده يا نحر كننده مسلمان باشد، به توضيحى كه در مسأله 3661 بيان گرديد.

2- قصد ذبح يا نحر داشته باشد، پس اگر كودك، ديوانه، خفته و يا شخص غافل، كه قصد ذبح ندارند، سر حيوانى را ببرند يا چاقو را در گلوى شتر وارد كنند، تذكيه حاصل نمى شود.

3- ذبح يا نحر بايد به وسيله آهن انجام شود و هيچ فلزّ ديگرى چون مس، طلا و نقره كفايت نمى كند.

(مسأله 3702) اگر آهن پيدا نشود، به هر وسيلهاى كه بتوان چهار عضو را بريد، ذبح حاصل ميشود، حتى به مثل سنگ، استخوان، و تختهاى كه تيز باشند. و لازم نيست كه ذبح يا نحر را تأخير بيندازند تا آهن پيدا شود.

(مسأله 3703) برخى از اهل خبره گفتهاند كه «استيل» نيز همان آهن تصفيه شده است يا آميزه هايى از ديگر فلزّات، چنانكه آهن معمولى نيز با فلزّات ديگرى، آميخته است، پس اگر ميزان آميزه استيل با ميزان آميزه آهن معمولى نزديك باشد، ميتوان با آن ذبح كرد. و ظاهراً بيشتر استيلهاى موجود در بازار از اين قبيل هستند.

4- بايد حيوان به هنگام ذبح رو به قبله باشد، پس اگر آن را در حال‌