(مسأله 3578) اگر شخص بالغ و عاقل بچّهاى را از سرِ راه بر دارد، بر او ولايت پيدا ميكند و بايد در نگهدارى و سرپرستى آن تلاش كند.

(مسأله 3579) كسى كه بچه سرِ راهى را برميدارد بايد به مقدار متعارف از ولى او جستجو كند، تا هنگامى كه نوميد شود. مگر اينكه معلوم شود كه ولى او، او را بر سر راه نهاده است، در اين صورت ولايتش ساقط ميشود و جستجو كردن از او لازم نمى باشد مشروط بر اين كه بر دارنده بچه، بالغ و عاقل باشد، امّا برداشتن كودك و ديوانه اثرى ندارد.

(مسأله 3580) اگر همراه بچه سر راهى مالى باشد، آن مال تا قرينهاى بر خلاف نباشد، محكوم است به اينكه مالِ آن بچّه است و ولى بچّه آن را همراه بچّه قرار داده كه هر كس بچه را بردارد، آن را بر بچّه انفاق كند. و لذا ميتوان آن را در نفقه بچّه هزينه كرد.

(مسأله 3581) اگر مشخّص باشد كه بچّه را عمداً بر سرِ راه نگذاشتهاند، بلكه افتاده، يا گمشده، و يا كسى به زور از دست آنها گرفته و رها كرده است، در اين صورت اگر پولى همراه بچّه باشد در حكم مجهولالمالك ميباشد.

(مسأله 3582) اگر راهى باشد كه نفقه بچّه تأمين شود، مثل اينكه همراه او مالى باشد كه حكم شود كه مال بچّه است، يا شخصى تبرعاً نفقه او را پرداخت كند، يا از حقوق شرعيه پرداخت شود، و يا بتواند كارى انجام دهد كه از اجرت آن زندگياش بگذرد، هر كدام از اينها ميسّر شود مانعى ندارد، در غير اين صورت كسى كه او را پيدا كرده بايد نفقهاش را بپردازد.

(مسأله 3583) كسى كه نفقه بچه سر راهى را هزينه ميكند، اگر قصد تبرّع داشته باشد، نمى تواند آن را بعد مطالبه كند، ولى اگر قصد تبرّع‌