(مسأله 397) مستحب است انسان كفنش را شخصاً در حال حيات خود تهيّه كند و گاهى آن را باز كند و به آن نظاره كند.

(مسأله 398) مستحب است يك چوب تَر از درخت خرما، به طول يك وجب و بهتر است به طول يك ذراع (در حدود نيم متر) باشد، در قبر همراه ميّت، از زير كفن سرتاسرى گذاشته شود.

(مسأله 399) و افضل از آن «جريدتين» است يعنى: دو چوب تَر، از درخت خرما باشد، اگر نشد از درخت سِدر، و اگر نشد از درخت بيد، اگر نشد از درخت انار، و اگر نشد از هر درختى كه ممكن باشد.

(مسأله 400) شايسته است به موضوع جريدتين اهتمام خاصّى داده شود، زيرا در احاديث صحيحه آمده است كه تا آن چوبها خشك نشده خداوند حساب و عذاب را از آن ميّت بر ميدارد و انشاء الله بعداً نيز حسابى و عقابى بر او نمى شود. اين روايات از طريق خاصّه و عامّه وارد شده، ولى عملًا تنها شيعيان به رعايت اين سنّت رسول اكرم (صلى الله عليه وآله) توفيق دارند و از ويژگيهاى آنان به شمار ميآيد.

امام باقر (عليه السلام) در مورد حكمت جريده ميفرمايد: تا هنگامى كه آن چوب تَر است، خداوند عذاب را از ميّت برميدارد، و چون حساب و كتاب در نخستين ساعت دفن ميّت ميباشد، تا هنگامى كه مردم از سر قبر برگردند، و جريدتين نيز براى همين مقرّر گشته است، و لذا اميد است كه بعداً نيز حساب و كتابى براى او نباشد.

(مسأله 401) واجب است ميّت را بعد از غسل دادن، پيش از آنكه كفنش را تكميل كنند، «حنوط» نمايند. يعنى: «كافور» را به هفت عضو سجده (پيشانى، كف دستها، سرزانوها و سر دو انگشت بزرگ پاها) بمالند،