فصل هفتم: احكام ايلاء

«ايلاء» آنست كه به خداوند متعال سوگند ياد كند كه با همسرش نزديكى نكند.

(مسأله 3373) براى تحقق يافتن ايلاء شرايطى هست:

1- مرد بالغ و عاقل باشد و با اختيار خود به اين كار اقدام كند، پس اگر ديگرى او را مجبور كند، و يا آن را براى خشنودى ديگرى و رفع مشكلات ديگر انجام دهد، ايلاء واقع نمى شود.

2- توان عمل زناشوئى را داشته باشد، پس اگر براى كمبود و يا مانعى از آن ناتوان باشد، ايلاء حاصل نمى شود.

3- اين عمل به منظور ايذا و آزار همسر، و از روى خشم و به انگيزه دورى جستن از او باشد، نه به دليل ديگرى چون بيمارى، يا مراعات حال بچه شيرخوار و امثال آن.

4- مدّتى كه براى ترك رابطه زناشوئى تعيين ميكند، بيش از چهار ماه باشد.

5- همسرش، همسر دائمى او باشد، و نزديكى حاصل شده باشد، ولو از طريق دبر.

(مسأله 3374) هنگامى كه سوگند با شرايط ياد شده انجام گرفت، ايلاء حاصل ميشود و پيش از آنكه كفّارهاش را بپردازد، نزديكى كردن با همسرش حرام ميباشد، ولى كفاره ندارد.

(مسأله 3375) مردى كه ايلاء كرده، اگر پيش از كفاره دادن با همسرش نزديكى كند، مرتكب گناه شده، جز اينكه يك كفّاره به عنوان كفّاره ايلاء كافى است.