فصل نهم: احكام نفقهها

آنچه براى ما در اينجا مهم است، دو قسم از آنهاست:

1) نفقه همسر

2) نفقه خويشاوندان‌

(مسأله 3169) نفقه همسر دائمى بر شوهر واجب است، اگرچه كنيز و يا ذمّى (اهل كتاب) باشد.

(مسأله 3170) همسرى كه با ازدواج موقّت همسر موقّتى انسان است، نفقه ندارد، مگر اينكه در ضمن عقد شرط كرده باشند. كه در اين صورت به سبب شرط واجب خواهد شد.

(مسأله 3171) زنى كه ناشزه شود، نفقه ندارد، اگرچه همسر دائمى باشد. و ناشزه بودن زن به وسيله يكى از دو كار حاصل ميشود:

1) همسرش را از حقوق همسرى محروم كند، يعنى به جز نزديكى از دبر از هرگونه كامجوئى كه شوهر ميخواهد، خوددارى نمايد.

(مسأله 3172) شوهر هرگونه زينت و آرايش از همسرش بخواهد بايد خود را با آن آرايش دهد، شوهر هرگونه وسيله تنفّر انگيزى را بخواهد، زن بايد آن را از ميان بردارد.

(مسأله 3173) امتناع از كامجوئى مورد نظر شوهر، خوددارى از زينت مورد نظر شوهر، امتناع از زدودن جهات تنفّرانگيز، حتّى به مقدار فحش و سوء معاشرت و روى گردانى از شوهر، موجب نشوز ميشود، اگرچه نسبت‌