(مسأله 3103) بيرون رفتن زن از خانه شوهرش بدون اذن او يا اطمينان از رضايت او جايز نيست، مگر اينكه براى درمان و امثال آن ناگزير شود، كه اگر ترك كند به ضرر ميافتد، و يا براى اداى واجب، مانند حَجّة الاسلام باشد.

(مسأله 3104) اگر شوهرى همسرش را از خانه بيرون كند و او در منزل ديگرى مستقر شود، ظاهر اين است كه بيرون رفتنش از آن منزل بدون اذن شوهر مانعى ندارد.

(مسأله 3105) اگر همسرى ناشزه شود و حقوق شوهرش را ادا نكند، شوهر ميتواند او را موعظه كند، اگر موعظه سود نبخشد، در رختخواب به او پشت كند، اگر آنهم مؤثر نباشد، ميتواند در حدّى كه خونى نشود و استخوانش نشكند، او را تأديب كند.

(مسأله 3106) اگر مرد حقوق همسرش را ادا نكند، زن نمى تواند ناشزه شود و از حقوق شوهرش امتناع كند، بلكه او ميتواند يكى از دو راه را در پيش بگيرد:

1) نزد حاكم شرع شكايت ببرد، تا او را به اداى حق همسرش وادار كند، و اگر خوددارى كند او را تعزير نمايد، و در صورت مطالبه طلاق از سوى زن، او را وادار به طلاق كند، و اگر امتناع كند خودش طلاق دهد.

2) از برخى از حقوق خود چشم پوشى كند، مثلًا از حق شب خود بگذرد، تا به اين وسيله از بحرانى شدن اوضاع جلوگيرى كند، تا به طلاق منجر نشود.

(مسأله 3107) با توجّه به اينكه خداوند قيموميت و سرپرستى خانواده را بر عهده شوهر قرار داده، انتظار ميرود با عقل و درايت و مطابق‌