ازدواج و نهى از تجرّد بيرون از شمار است.

در برخى از اين روايات آمده است كه هر كس براى ترس از فقر و تنگدستى از تشكيل خانواده سر باز زند، به خداوند متعال سوءظن پيدا كرده است.

و در برخى ديگر آمده است كه ازدواج يكى از عوامل جلب روزى ميباشد، و رزق و روزى همراه با همسر و اولاد است.

شايسته است كه افراد با ايمان براى ساده كردن زمينه ازدواج تلاش كنند، شرايط آن را آسان نمايند، هزينه هاى آن را كاهش دهند، براى اقامه سنّت پيامبر و ريشه كن ساختن فتنه و فساد، از بذل هر گونه كمك و مساعدت دريغ نورزند.

كسى كه از ازدواج ناتوان است بايد تقوا پيشه كند، دامن عفّتش را آلوده نكند، خود را از فتنه و گناه دور بدارد، از حيله هاى شيطان بر حذر باشد، از نيرنگهاى نفس، كه همواره انسان را به سوى زشتى ها سوق ميدهد، غافل نباشد، خود را با زيور فضايل و پاكدامنى آراسته نمايد، از قرار گرفتن در پرتگاه پليدى و ناپاكى بر حذر باشد و توصى ههاى خداوند منّان را آويزه گوش خود قرار دهد كه ميفرمايد:

[وَلْيَسْتَعفِفِ الَّذينَ لايَجِدُونَ نِكاحاً حَتّى يُغْنِيَهُمُ اللهُ مِنْ فَضْلِهِ‌][28]:

«كسانى كه امكاناتى براى ازدواج نمى يابند، بايد پاكدامنى را پيشه كنند، تا خداوند از فضل خود آنان را بى نياز كند».

پيشوايان دين به افراد مجرّد توصيه فرمودهاند، در ايّام تجرّد با روزه گرفتن و بلند نگه داشتن موهاى خويش بر مشكلات تجرّد فائق آيند، كه‌

[28] ( 1) سوره نور( 24)، آيه 33.