احكام ازدواج‌

پيوند زناشوئى، پيوندى شريف و مقدّس است كه خداوند منّان آن را از روى رحمت بر بندگانش مقرّر فرموده، تا به اين وسيله بقاى نوع بشر تضمين گردد، غريزه هاى به وديعت نهاده شده در نهاد انسان تعديل شود، دامن عفّت و گوهر پاكياش محفوظ بماند، در آغوش گرم خانواده از خطر وحشت و تنهائى رهائى يافته، رشته زندگياش سامان پذيرد. چنانكه خداوند منّان ميفرمايد:

[وَاللّهُ جَعَلَ لَكُم مِّنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجاً وَجَعَلَ لَكُم مِّنْ أَزْوَاجِكُم بَنِينَ وَحَفَدَةً وَرَزَقَكُم مِّنَ الطَّيِّبَاتِ أَفَبِالْبَاطِلِ يُؤْمِنُونَ وَبِنِعْمَتِ اللّهِ هُمْ يَكْفُرُونَ‌][26]:

«خداوند براى شما از جنس خود همسرانى قرار داد، و از همسرانتان براى شما فرزندان و نوه هايى پديد آورد، و از پاكيزه ها براى شما روزى داد. آيا به باطل ايمان ميآورند و به نعمت خدا كافر ميشوند؟».

[26] ( 1) سوره نحل( 16)، آيه 72.