(مسأله 2619) در هيچيك از موارد ياد شده به قبض حاكم شرع نياز نيست، بلكه قبض او تأثير هم ندارد.

(مسأله 2620) وقفى كه به دنباله وقف ديگرى وقف ميشود، در تحقق وقف همين بس كه آن را به صورتى در آورند كه وقف شده، مانند ساختمانى كه براى حرم امام و يا امامزادهاى وقف ميشود، يا مكانى براى توسعه حرم يا مسجد اختصاص داده ميشود، دربى كه بر بناى موقوفهاى نصب ميشود، فرش و ظرف و چراغ و پنكهاى كه در مسجد و حرم و امثال آن نهاده ميشود.

(مسأله 2621) وقف بايد براى هميشه باشد، پس اگر چيزى را وقف كند و مدت تعيين كند، پس اگر منظورش اين باشد كه در اين مدّت منافع آن در آن راه صرف شود، مانعى ندارد. ولى اگر منظورش اين باشد كه از ملك او خارج شود و بعد از سپرى شدن آن مدّت به ملك او باز گردد، باطل ميشود. همين حكم در مورد موقوفاتى كه وقف شده بر عنوانى كه انتظار ميرود كه از بين برود نيز جارى است.

(مسأله 2622) اگر بنيادى را بر طبقهاى وقف كنند كه انتظار نميرفت منقرض شوند، ولى تصادفاً منقرض شدند، در اينجا وقف تبديل به صدقه ميشود.

(مسأله 2623) اگر چيزى را وقف كند و شرط كند كه هر وقت نياز داشته باشد، به مالكيّت خودش برگردد، ظاهراً باطل ميباشد.

(مسأله 2624) وقف بايد منجّز باشد، پس اگر آن را به حصول چيزى معلّق كند كه در آينده حاصل ميشود، مثلًا بگويد: اگر مسافر از سفر بيايد، يا اگر بيمار شفا پيدا كند، و يا اگر هلال فلان ماه رؤيت شود، خانهام‌