احكام وكالت‌

وكالت قرار دادى است كه موجب ميشود وكيل به جاى موكّل قرار بگيرد، آنگونه كه ولى به جاى كسى قرار داشت كه ولايت او را بر عهده داشت.

(مسأله 2543) به محض قرار داد وكالت، وكيل به جاى موكّل قرار ميگيرد، اگرچه هنوز هيچ تصرّفى انجام نداده است. و اين خيلى فراتر از اذن در تصرّف است، كه در آنجا فقط حق تصرّف پيدا ميكند و به جاى اذن دهنده قرار نمى گيرد.

(مسأله 2544) تفاوت اذن با وكالت، در وكالت تفويضى ظاهر ميشود، اگر انسان از طرف شخصى و يا از طرف ولى او به صورت مطلق در امور مالى او وكيل شود، بر او واجب است بر همه آنچه كه بر موكّل واجب بوده اقدام كند، در حالى كه بر مأذون چنين وظيفهاى نيست، بلكه او فقط حق اقدام دارد.

(مسأله 2545) در وكالت همانند ديگر عقود، هر لفظ يا عملى كه بر التزام وكيل و موكّل به قرار داد وكالت دلالت كند، كافى است.

(مسأله 2546) بنابر احتياط واجب وكالت بايد قطعى باشد، پس اگر تعليقى باشد و مقيّد به چيزى باشد كه معلوم نيست كه آيا رخ ميدهد يا نه، وكالت منعقد نمى شود.

(مسأله 2547) اگر وكالت قطعى باشد، ولى مورد وكالت تعليقى‌