ميشود، و لذا بنابر احتياط واجب نمى تواند طواف مستحبّى انجام دهد.

(مسأله 271) رابطه زناشوئى با زن حائض حرام است، حتّى از دُبُر، بنابر احتياط واجب وليكن كفاره ندارد، ولى ديگر كامجوئى ها مانعى ندارد.

(مسأله 272) بر زن حائض حرام است كه خود را در اختيار همسر قرار دهد و به او تمكين نمايد.

(مسأله 273) پس از پاك شدن، و بنابر احتياط واجب با تطهير محل، رابطه زناشوئى جايز است، اگر چه پيش از غسل كراهت دارد.

(مسأله 274) نمازهاى واجبى كه از زن در ايّام عادت ترك ميشود، قضا ندارد. ولى روزه ماه رمضان كه در ايّام عادت ترك ميشود، بايد آنها را قضا كند.

(مسأله 275) اگر وقت نماز وارد شده، ولى آن را انجام نداده حائض شود، بايد آن را قضا كند، اگر چه پيش از تمام شدن وقت فضيلت نماز حائض شود، بنابر احتياط واجب.

(مسأله 276) اگر پس از سپرى شدن وقت فضيلت نماز ظهر پاك شود، قضاى آن واجب نيست، اگر چه بهتر است. ولى ديگر نمازها به آن قياس نمى شود، پس هر نمازى كه وقتش باقى باشد و زن حائض پاك شود، بنابر احتياط واجب بايد آن را در وقت بخواند، و اگر نتوانست بعد بايد قضاى آن را بخواند.

(مسأله 277) زن حائض پس از پاك شدن بايد غسل كند تا حكم حيض از او برداشته شود و چيزهايى كه بر او جايز نبود، يا از او صحيح نبود، جايز و صحيح بشود، به جز رابطه زناشوئى كه پيش از غسل هم جايز ميباشد.

(مسأله 278) كيفيت و احكام غسل حيض همانند غسل جنابت است، جز اين كه پيش از هر غسلى وضو گرفتن مستحب است به جز جنابت.