احكام حواله‌

(مسأله 2461) منظور از حواله آن است كه بدهكار بدهى خودش را به شخص ديگرى حواله كند كه ذمه خودش فارغ شود و ذمه او در مقابل طلبكار مشغول شود.

(مسأله 2462) براى قرارداد حواله هر لفظ يا عملى كه به آن دلالت كند كفايت ميكند.

(مسأله 2463) در حواله رضايت حواله دهنده (بدهكار) و حواله شونده (طلبكار) شرط است.

(مسأله 2464) شخص سوّم كه به او حواله داده ميشود، اگر ذمه‌اش به حواله دهنده بدهكار نباشد، رضايت او نيز شرط است.

(مسأله 2465) اگر شخص سوّم به حواله دهنده مثلًا درهم بدهكار باشد، و حواله دهنده به او دينار حواله دهد، حتماً بايد با رضايت او انجام بگيرد.

(مسأله 2466) اگر شخص سوّم به حواله دهنده بدهكار باشد، ولى حواله دهنده او را غير بدهكار حساب كرده- ولو اشتباهاً- و به او حواله كرده، در اين صورت نيز بايد با رضايت او حواله انجام پذيرد.

(مسأله 2467) اگر انسان از كسى طلبى دارد، اگر بخواهد آن را