كه آن مقدار را به او بدهد و بقيّه در مقابل تلاش و خدمات، از آنِ خودش باشد، اين مصالحه صحيح ميباشد.

(مسأله 1968) كسى كه بار درختى باغى را خريدارى كرده ميتواند پيش از آنكه آن را تحويل بگيرد، به همان قيمت يا با سود به ديگرى بفروشد، و آنچه در مسأله 1877 گفته شد اينجا جارى نمى شود.

(مسأله 1969) فروش غلّا ت پيش از آنكه دانه هايش شكل بگيرد جايز نيست. ولى فروش ساقه هاى آن به عنوان گياه سبز مانعى ندارد، كه اگر مشترى خواست به عنوان علف سبز از آن استفاده كند، و اگر خواست منتظر شود تا سنبل در آورد آنگاه درو كند و دانه هايش هم به تبع ساقه ها از آنِ او باشد.

(مسأله 1970) فروش سبزيجات يك جاليز، از قبيل خيار و بادمجان، پيش از ظاهر شدن ميوه هايش جايز نيست، ولى پس از ظاهر شدن آنها جايز است كه آنها را براى يك چين يا چند چين بفروشد.

(مسأله 1971) سبزيجاتى كه مثل تره و نعناع چيده ميشوند، و يا مانند برگ توت و حنا كنده ميشوند، پس از نمايان شدن برگ آنها، ميتوان آنها را براى يك و يا چند چين فروخت، ولى پيش از ظاهر شدن برگشان جايز نيست.

(مسأله 1972) در مورد ميوه جات، سبزيجات و امثال آنها، ميزان در تشخيص وقت چيدن، درو كردن و كندن آنها، عرف كشاورزان و باغداران ميباشد.

(مسأله 1973) در فروش ميوه، زراعت، سبزيجات و غير آنها، برگ در آوردن، شكوفه زدن و شكل گرفتن دانه و ميوه در جائى شرط است كه ميوه، غلّه، سبزى و برگ مورد معامله باشد، ولى اگر ريشه را مورد معامله‌