بخش دوّم: بخش از گناهان كبيره‌

در اينجا به شمارش گناهان كبيرهاى بسنده ميكنيم كه ترك آنها ملاكِ عدالتى است كه در موارد فراوانى معتبر است و بر اساس روايات دورى از آنها گناهان صغيره را ميشاند.

(مسأله 1632) ظاهراً منظور از آنها به گناهان كبيره گناهانى است كه براى آنها وعده آتش داده شده، يا در روايات از آنها به گناهان كبيره ياد شده، و يا ثابت شده كه آنها از اين گناهان مهم تر ميباشند.

(مسأله 1633) پس از شرك به خداوند و كفر به آنچه خداوند نازل فرموده، گناهان كبيره عبارتند از:

1) يأس و نوميدى از رحمت خداوند، اگر چه در مورد يك امر دنيوى باشد، همانند شفاى بيمار، يا رفع گرفتارى.

2) در امان دانستن خود از انتقام پروردگار.

3) عاق والدين شدن و قدر مسلّم از آن بدى كردن به آنهاست، در حدّى كه با صله رحم كردن به آنها سازگار نباشد و در رديف قطع رحم كردن با آنها باشد، در غير اين صورت عاق بودن ثابت نمى شود، اگر چه از نظر شرعى خلاف، بلكه گاهى حرام باشد.

(مسأله 1634) اطاعت از پدر و مادر و نيكى به آنها، در صورتى‌

كه ترك آن عرفاً قطع رحم باشد، واجب است، در غير اين صورت‌