را از سوى خود و همه كسانى كه هنگام غروب شب عيد فطر نان خور او به شمار ميآيند بپردازد، چه نفقه آنها بر او واجب باشد يا نه، فاميل باشند يا نه، مكلّف باشند يا نه، مسلمان باشند، يا نه، حتّى ميهمان و امثال آن كه موقّتآ نان خور او شدهاند.

(مسأله 1512) صرفاً حضور يك فرد هنگام مغرب در شب عيد در خانه كسى، ايجاب نمى كند كه زكاتش به عهده او باشد، حتّى اگر چيزى نزد او بخورد، بلكه هنگامى اين اثر را دارد كه اين حضور به جهت نان خور او بودن باشد.

(مسأله 1513) اگر كسى هزينه زندگى شخصى را به عهده بگيرد، براى نان خور او بودن كفايت نمى كند، بلكه بايد طورى به او مربوط باشد كه تحت سرپرستى او به شمار آيد.

(مسأله 1514) هنگامى كه سرپرست خانواده، فطره اعضاى خانواده را پرداخت كند از گردن آنها ساقط ميشود، ولى اگر از روى نافرمانى، جهل، فراموشى، يا فراهم نبودن شرايط وجوب، فطره را پرداخت نكند، هر كدام از آنها كه بالغ و عاقل و آزاد و پولدار باشد، بنابر احتياط واجب بايد خودش فطرهاش را پرداخت كند.

(مسأله 1515) فطره اولاد هنگامى بر عهده پدر است كه نان خور او باشند، وگرنه به عهده كسى است كه نان خور او ميباشند.

(مسأله 1516) فطره زن هنگامى بر عهده شوهر است كه نان خور او باشد، و اگر نان خور شخص ديگرى باشد، فطرهاش نيز بر عهده او ميباشد.

(مسأله 1517) در زكات فطره، گندم، جو، خرما و كشمش كفايت ميكند، اگر چه خوراك متعارف مكلّف و عائلهاش نباشد. همچنين هر