نيست، و اگر در اثناى مسافرتش از آنجا عبور كند، سفرش شكسته ميشود.

(مسأله 1240) شرط جريان حكم وطن در محلّ سكونت غير دائم آن است كه خيلى از آن بيرون نرود كه از محلّ اقامت او بودن خارج شود، مگر اين كه از باب كثيرالسّفر بودن وظيفهاش اين باشد كه نمازش را تمام بخواند.

(مسأله 1241) اگر كسى محلّى را در فصلى از سال محل سكونت خود قرار دهد، اگر در فصل ديگرى گذرش به آنجا بيفتد، حكم وطن بر او جارى نمى شود، پس اگر دانشجويى در ايّام تحصيلى در شهرى تحصيل ميكند، اگر در فصل تعطيلى به آن شهر سفر كند، نمازش شكسته است.

دوّم: قصد اقامه‌

(مسأله 1242) اگر مسافر تصميم بگيرد در محلّى ده روز پياپى در آنجا بماند، و يا بداند ده روز در آنجا خواهد ماند، اگر چه به اختيار خودش نباشد، يا به تبعيّت از ديگرى باشد، نمازش را بايد تمام بخواند.

(مسأله 1243) در قصد اقامه، ده روز در مقابل شب است، پس اگر كسى ميخواهد ده روز با نُه شب ميان آنها در محلّى بماند، بايد نمازش را تمام بخواند، اگر چه بهتر است كه شب دهم را نيز در آنجا اقامت كند.

(مسأله 1244) محلّ اقامت در قصد اقامه بايد عرفاً يك محلّ محسوب شود، پس قصد اقامه در بيش از يك روستا و يا بيش از يك شهر صحيح نيست، ولى اگر قصد كند در يك محلّ اقامت كند و به محلّات مختلف آنجا رفت و آمد بكند، مانعى ندارد.

(مسأله 1245) كسى كه قصد دارد در محلّ اقامت خود به جاهايى كه اهل آن محلّ به طور متعارف به آنجاها ميروند (از قبيل: مسجد، حمام،