انجام دهد، مثل كسى كه در حال ايستاده تشهّد بخواند، و يا چيزى را كه ميبايست ايستاده انجام دهد، در حال نشسته انجام بدهد، مانند كسى كه قدرت بر ايستادن دارد ولى حمد و سوره و تسبيحات اربعه را در حال نشسته بخواند.

(مسأله 1173) كسى كه قدرت بر ايستادن دارد، اگر اشتباهاً تكبيرة الاحرام را در حال نشسته بگويد، نمازش باطل است و نيازى به سجده سهو ندارد.

6) براى خواندن تسبيحات اربعه در دو ركعت اولى و يا خواندن حمد و سوره در ركوع يا سجده.

7) در موردى كه اجمالًا بداند كه در نمازش كم يا زيادى واقع شده كه نماز را باطل نمى كند.

(مسأله 1174) در چند مورد به جا آوردن سجده سهو بهتر است كه از آن جمله است:

1- هنگامى كه ترديد دارد كم و زيادى در نماز روى داده است يا نه.

2- براى هر كم و زيادهاى كه نماز با آن باطل نمى شود.

3- براى شك ميان سه و چهار، هنگامى كه به گمانش چهار باشد و به آن عمل كند.

(مسأله 1175) حرف زدن بين نماز و سجده سهو جايز نيست، ولى اگر حرف بزند نمازش باطل نمى شود و بايد سجده سهو را به جا آورد.

(مسأله 1176) بنابر احتياط واجب علاوه بر حرف زدن نبايد با ديگر مبطلات نماز نيز، بين نماز و سجده سهو فاصله بيفتد بلكه بايد بلافاصله بعد از نماز به آن مبادرت شود، ولى اگر فاصله بيندازد، نمازش باطل نمى شود و بايد آن را انجام دهد.