ميكند، ولى اگر شرط ديگرى از شرايط نماز مراعات نشده باشد، حكم آن در مقام بيان هر يك از شرايط نماز بيان شد.

***

مبحث دوّم: شك در نماز

منظور از «شك» طرف مقابل «يقين» است، خواه دو طرف احتمال مساوى باشد، يا يك طرف آن قوى تر از طرف ديگر باشد، كه طرف قويتر را «ظن و گمان» و طرف ضعيفتر را «وهم و خيال» مينامند.

(مسأله 1131) آدم وسواسى در نماز و غير آن نبايد به وسوسهاى كه برايش پيش ميآيد اعتنا كند.

احكام شك در نماز در ضمن دو مقام بيان ميگردد:

مقام اوّل: شك در نماز و افعال آن‌

(مسأله 1132) اگر انسان بعد از خارج شدن وقت نماز شك كند آيا نمازش را خوانده است يا نه؟ بنا را ميگذارد بر اين كه خوانده است و لازم نيست آن را قضا كند، ولى اگر در اثناى وقت شك كند نماز خوانده يا نه؟ بايد آن را به جا آورد.

(مسأله 1133) اگر نمازگزار پس از شروع در نماز عصر شك كند آيا نماز ظهر را خوانده است يا نه؟ بنا را ميگذارد بر اين كه خوانده است، و اگر پس از شروع در نماز عشا شك كند كه نماز مغرب را خوانده است يا نه؟ بنا را ميگذارد بر اين كه خوانده است.