كه با پروردگار دارند، مانعى ندارد.

(مسأله 974) اما گريهاى كه براى امور دنيوى باشد و صرفاً از روى عواطف و احساسات باشد، بنابر احتياط واجب نماز را باطل ميكند، مگر اين كه سهواً و يا از روى جهل به مسأله باشد.

هشتم: تكفير، و آن گذاردن دستها روى يكديگر به عنوان خضوع و خشوع بيشتر در برابر پروردگار است، كه اگر در اين كار ترويج باطل باشد و يا به عنوان يكى از شرايط نماز انجام پذيرد بدعت و حرام است و با توجّه به حرمت آن، نماز هم باطل ميشود، در غير اين صورت ظاهراً مكروه است.

(مسأله 975) اگر كسى سهواً تكفير كند نمازش باطل نمى شود، و به خاطر تقيّه هم مانعى ندارد، حتّى در مواردى ممكن است واجب باشد.

نهم: گفتن «آمين» بعد از سوره مباركه حمد است كه حرام است و بنابر احتياط واجب نماز باطل ميشود، ولى اگر سهواً يا براى تقيّه باشد مانعى ندارد و شايد در مواردى هم واجب باشد.

(مسأله 976) اگر نمازگزار شك كند آيا يكى از مبطلات نماز انجام پذيرفته است يا نه؟ بنا ميگذارد بر اين كه انجام نيافته است.

(مسأله 977) اگر نمازگزار پس از فراغت از نماز شك كند آيا نمازش را صحيح انجام داده است يا نه؟ بنا را بر صحّت آن ميگذارد.

(مسأله 978) قطع كردن نماز مستحبّى جايز است و قطع كردن نماز واجب براى كارى كه ارزش دينى يا دنيوى فراوان دارد جايز است، مانند: اداى دَين، انجام واجبات يا مستحبات فورى، حفظ مال و حيوان و رسيدن به بدهكار، در غير اين صورت- بنابر احتياط واجب- جايز نيست.