فصل دوازدهم: تشهّد و سلام‌

در نمازهاى دو ركعتى بعد از سر برداشتن از دوّمين سجده ركعت دوّم يكبار تشهّد گفتن واجب است. ولى در نمازهاى سه ركعتى و چهار ركعتى يكبار ديگر پس از سجده دوّم ركعت آخر بايد تشهّد بگويد.

(مسأله 924) تشهّد در نماز واجب است، ولى ركن نيست و لذا اگر عمداً كم يا زياد شود نماز باطل شود، ولى اگر سهواً كم يا زياد شود نماز باطل نمى شود. فقط در صورتى كه سهواً كم شود به تفصيلى كه بيان خواهد شد بايد آن را بعد از نماز قضا كند.

(مسأله 925) در تشهد ظاهر اين است كه شهادتين و صلوات بر پيامبر و اهل بيت آن حضرت به هر تعبيرى باشد كفايت ميكند، ولى بهتر آن است كه بگويد:

«اشْهَدُ انْ لا الهَ الَّا اللهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ وَ اشْهَدُ انَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ، اللّهُمَّ صَلّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ».

(مسأله 926) ظاهر اين است كه صلوات جزء تشهّد نيست، ولى بنابر احتياط واجب بايد گفته شود.

(مسأله 927) اگر تشهّد را فراموش كند و پيش از ركوع ركعت بعد متوجّه شود بايد بنشيند و آن را تدارك نمايد، و اگر بعد از خم شدن به ركوع يادش بيايد نماز را ادامه ميدهد و بعد از نماز دو سجده سهو به جا ميآورد.