(مسأله 844) در ركعت سوم نماز مغرب و ركعتهاى سوم و چهارم ديگر نمازها، مردان و زنان بايد حمد و تسبيحات اربعه را آهسته بخوانند، به جز «بسم الله» كه مستثنى ميباشد.

(مسأله 845) به جز حمد و سوره و تسبيحات، در ديگر ذكرهاى واجب يا مستحبّى نماز، چون تكبيرة الاحرام، تشهد، سلام، ذكر ركوع و سجده و قنوت، نمازگزار مخيّر است كه آنها را بلند يا آهسته بگويد.

(مسأله 846) منظور از بلند خواندن آنست كه عرفاً بگويند صدايش را بلند كرده و آن را آشكار نموده و بنابر احتياط واجب بايد جوهر صدا نيز ظاهر شود.

(مسأله 847) منظور از آهسته خواندن آنست كه عرفاً بگويند صدايش را مخفى كرده و بنابر احتياط واجب بايد جوهر صدا ظاهر نشود.

(مسأله 848) اگر در جايى كه بايد آهسته بخواند عمداً بلند بخواند يا برعكس، نمازش باطل ميشود. ولى اگر از روى فراموشى يا ندانستن مسأله و يا به جهت ندانستن ميزان بلند و آهسته خواندن باشد، نمازش صحيح است.

(مسأله 849) كسى كه در حال نماز مردّد شود آيا وظيفهاش بلند خواندن است يا آهسته خواندن؟ پس آن را بلند يا آهسته خواند و بعداً معلوم شد كه وظيفهاش غير آن بوده، بنابر احتياط واجب بايد آن را اعاده كند.

(مسأله 850) نمازگزار بايد حمد و سوره و ديگر ذكرهاى واجب نماز را به عربى صحيح بخواند و تلفّظ غلط آن كفايت نمى كند.

(مسأله 851) نمازگزار بايد تلفّظ صحيح حمد و سوره و ديگر اذكار واجب قرآن را در صورت امكان ياد بگيرد.

(مسأله 852) اذكار مستحبّى كه جزء نماز نمى باشد، اگر به غلط