فصل ششم: نيّت‌

يادآورى چند نكته:

خداوند منّان در قرآن ميفرمايد: [قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ* الَّذينَ هُمْ في صَلاتِهِمْ خاشِعُونَ‌]: «براستى مؤمنان رستگار شدند، آنانكه در نمازشان خاشع هستند».[11] در احاديث فراوان از رسول اكرم (صلى الله عليه وآله) و ائمّه هدى (عليهم السلام) آمده است كه:

1) از نماز هيچ انسانى جز به مقدارى كه در آن توجّه و اقبال داشته باشد، در نامه اعمالش ثبت نمى شود.

2) هرگز در حال كسالت و خوابآلوده به نماز نايستيد.

3) هرگز در حال نماز به خود نينديشيد.

4) در حال نماز همه حواسّ شما متوجّه پروردگار باشد.

5) هرگز در حال نماز به مسائل دنيوى نينديشيد.

6) نماز حضور در پيشگاه پروردگار است.

7) نمازگزار در محضر پروردگار ايستاده است.

8) شايسته است نمازگزار همانند بندهاى خوار، نگران و ترسان، با ديدگانى اشكبار و دلى اميدوار در برابر خداوند بايستد.

9) هر نمازى را چون نماز واپسين كه ديگر اميد توفيق به نماز ديگرى ندارد، بخواند.

[11] ( 1) سوره مباركه مؤمنون، آيه هاى 1 و 2.