فصل سوًم: لباس نمازگزار

بر مرد واجب است در حال نماز عورتين خود را بپوشاند و بر زن واجب است به جز صورت، دستها و پاها، همه بدنش را بپوشاند.

(مسأله 688) دخترى كه هنوز عادت ماهانه نشده، اگر در نماز سر و گردنش باز باشد مانعى ندارد، اگر چه به سنّ تكليف رسيده باشد و هم چنين است كنيزى كه آزاد نباشد.

(مسأله 689) بنابر احتياط واجب، بايد ساتر بدن نمازگزار از نوع لباس باشد، مانند لنگ، پيراهن و شلوار، و در مورد زنان چون چادر و مقنعه، نه از اقسام برگ درختان، دستها، گل و لجن، از چيزهايى كه پوست بدن را ميپوشاند و جلو ديد را ميگيرد.

(مسأله 690) كسى كه از روى نادانى و يا فراموشى در پوشش بدن كوتاهى كند و در اثناى نماز متوجّه شود، پس اگر در آن لحظه خود را پوشيده بيابد، نمازش صحيح است. ولى اگر در لحظه توجّه پوشيده نباشد، بنابر احتياط واجب بايد نمازش را از سر بگيرد.

(مسأله 691) اگر كسى بعد از فراغت از نماز متوجّه شود در پوشش بدن كوتاهى شده، نمازش صحيح است و اعاده ندارد.

(مسأله 692) لباس نمازگزار شش شرط دارد:

اوّل: پاك باشد، به شرحى كه در مبحث نجاسات بيان شد.