نام کتاب : بيان در علوم و مسائل كلى قرآن (فارسي) نویسنده : الخوئي، السيد ابوالقاسم جلد : 1 صفحه : 57
اين
تكاليف الهى بايد به وسيله يك فرد از افراد بشر براى آنان ابلاغ گردد و اين
فرد كه پيامبر ناميده مى شود و افراد ديگر بشر را با وظايف و تكاليفى كه
خداوند در راه تكامل و هدايت آنان مقرر داشته است، آشنا سازد تا حجت خدا بر
آنان تمام گردد و هركس از روى برهان و دليل يكى از دو راه سعادت و يا
هلاكت را انتخاب كند. اين است معناى آن چه قرآن مى گويد: (لِيَهْلِكَ مَنْ هَلَكَ عَنْ بَيِّنَةٍ وَيَحْيى مَنْ حَيَّ عَنْ بَيِّنَةٍ.)[1]
و اين هم روشن است كه پيامبرى و سفارت الهى مقام و منصبى است بس بزرگ و با
عظمت كه افراد زيادى چشم طمع بر آن دوخته و آرزوى رسيدن بر چنين مقامى را-
گرچه از روى دروغ و حيله- در مغز خود مى پرورانند.
اين است كه بايد مدعى اين مقام براى اثبات ادعاى خود شاهد و گواه روشنى
ارائه دهد تا شيادان و مدعيان دروغگو و گمراه كننده نتوانند، از اين مقام
سوء استفاده نموده، در لباس مدعيان واقعى و راهنمايان حقيقى، خودنمايى
كنند. اين شاهد و گواه نيز نمى تواند از كارها و اعمال عادى باشد كه ديگران
هم بتوانند نظير آن را بياورند و ادعاى دروغين شان را ثابت نمايند و حق
جلوه دهند.
بنابراين، بايد اين شاهد و گواه از اعمالى باشد كه نواميس و قوانين طبيعت
را درهم شكند و بر خلاف مسير عادى و طبيعى جريان يابد و ديگران را از آوردن
چنين گواه و شاهدى، ناتوان سازد؛ اين گونه اعمال خارق العاده را كه تنها
پشتوانه و شاهد پيامبرى و نبوت است «معجزه» و انجام دادن آن را «اعجاز» مى
نامند. نقش اعجاز در اثبات نبوت
چون اعجاز شكستن قوانين طبيعت و انتخاب مسيرى بر خلاف مجراى عمومى عالم
آفرينش است، نمى تواند بدون اذن و عنايت خاص پروردگار از كسى به وقوع
بپيوندد و تا قدرت و نيروى غيبى و خدايى در كار نباشد وقوع چنين عمل غير
طبيعى از هيچ كس امكان پذير نخواهد بود.
بنابراين، اگر كسى ادعاى نبوت كند و خدا هم از وى پشتيبانى نموده، با سلاح
معجزه مجهزش سازد، در اين صورت مردم را به سوى جهل و گمراهى سوق داده، باطل
را ترويج و تصديق نموده است و اين عمل نسبت به ساحت قدس خداى حكيم محال و
غير ممكن مى نمايد و هرگز از وى
[1] انفال/ 42.
نام کتاب : بيان در علوم و مسائل كلى قرآن (فارسي) نویسنده : الخوئي، السيد ابوالقاسم جلد : 1 صفحه : 57