نام کتاب : بيان در علوم و مسائل كلى قرآن (فارسي) نویسنده : الخوئي، السيد ابوالقاسم جلد : 1 صفحه : 52
شناخت معجزه معناى معجزه
كلمه معجزه از «اعجاز» ريشه گرفته است و واژه اعجاز نيز در لغت به چند معنى آمده است:
1- از دست رفتن چيزى، مثلا: گفته مى شود «أعجزه الأمر الفلاني» يعنى فلان چيز از دست وى در رفت.
2- احساس عجز و ناتوانى در ديگرى، مثلا مى گويند: «أعجزت زيدا» او را عاجز و ناتوان يافتم.
3- ايجاد عجز و درماندگى در طرف مقابل، در اين صورت اعجاز به معناى «تعجيز»
مى باشد، مانند: «أعجزت زيدا» يعنى او را عاجز و ناتوان نمودم.
و اما در اصطلاح دانشمندان علم «كلام»، معنى اعجاز عبارت از اين است: كسى
كه مقامى را از ناحيه خداوند براى خود ادعا مى كند، بايد به عنوان گواه بر
صدق گفتارش عملى را انجام دهد كه به ظاهر بر خلاف قوانين خلقت و خارج از
مسير عادى و طبيعى است و ديگران از انجام دادن آن عمل عاجز و ناتوان هستند،
اين چنين عمل خارق العاده اى را «معجزه» و انجام دادن آن عمل را «اعجاز»
مى نامند. شرايط معجزه
عمل خارق العاده را در صورتى معجزه مى نامند كه شرايط ذيل را دارا باشد:
1- كسى كه از ناحيه خدا منصبى براى خود ادعا مى كند، آن عمل را در مقام گواه بر صدق گفتار
نام کتاب : بيان در علوم و مسائل كلى قرآن (فارسي) نویسنده : الخوئي، السيد ابوالقاسم جلد : 1 صفحه : 52