بيان در علوم و مسائل كلى قرآن (فارسي) - الخوئي، السيد ابوالقاسم

نام کتاب : بيان در علوم و مسائل كلى قرآن (فارسي) نویسنده : الخوئي، السيد ابوالقاسم جلد : 1 صفحه : 240

سوم: فصول هفت گانه به عناوين ديگرمى گويند: منظور از حروف هفت گانه عبارت است از: فصول هفت گانه، يعنى امر، زجر، ترغيب، ترهيب، مناظرات دينى، قصه ها و مثل ها.
بر اين نظريه با روايت محمد بن بشار استدلال مى كنند كه از ابى قلابه نقل مى كند كه مى گفت: از رسول خدا به من چنين رسيده كه قرآن با هفت حرف نازل شده است كه عبارتند از: امر، زجر، ترغيب، ترهيب، جدل، قصص و مثل ها.[1]
جواب اين نظريه نيز از آن چه در پاسخ نشريه قبلى بيان گرديد، روشن مى شود.
چهارم: لغت هاى فصيح
گروه ديگر مى گويند: «منظور از حروف هفت گانه همان لغت هاى فصيح عرب است كه در تمام قرآن پخش گرديده و هر قسمتى از قرآن با لغت يكى از قبايل فصيح هفت گانه عرب نازل شده است و اين قبايل عبارتند از: قريش، هذيل، هوازن، يمن، كنانه، تميم و ثقيف». اين نظريه به عده اى از علما نسبت داده شده است كه از جمله آن هاست: بيهقى، ابهرى و صاحب قاموس.
پاسخ: اين نظريه نيز از جهاتى مردود مى باشد زيرا:
1- روايت هاى گذشته حروف هفت گانه را به معناهاى ديگرى تفسير مى كنند كه با اين معنا سازش ندارند.
2- تأويل نمودن حروف هفت گانه به لغات هفت گانه با آن چه از عمر نقل شده است، منافات دارد كه او مى گفت كه: قرآن تنها با لغت «مضر» نازل شده است.[2]
باز وى قرائت ابن مسعود را كه جمله «حتى حين» را «عتى حين» مى خواند، انكار نمود و به وى نوشت كه قرآن با لغت «هذيل» نازل نگشته است و بايد لغت «قريش» را به مردم ياد بدهى نه لغت هذيل را.[3]
3- باز اين تأويل و نظريه با آن چه از عثمان نقل شده است، مخالفت دارد كه او به طوايف سه گانه قريش دستور داد، اگر در قرائت قرآن با زيد بن ثابت اختلاف پيدا نموديد با لغت قريش بنويسيد زيرا قرآن با لغت قريش فرودآمده است.[4]

[1] تفسير طبرى، 1/ 24.
[2] تبيان، 64.
[3] همان، 65.
[4] صحيح بخارى، «باب نزول القرآن على لغة قريش»، 156.

نام کتاب : بيان در علوم و مسائل كلى قرآن (فارسي) نویسنده : الخوئي، السيد ابوالقاسم جلد : 1 صفحه : 240

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست