نام کتاب : الردالوجیز علی کتاب لله ثم للتاریخ نویسنده : آلمحسن، علی جلد : 1 صفحه : 95
کتب رجالی موثّق شمرده نشدهاند. در
صورتی هم که به درستیِ این حدیث قایل باشیم برای متعه، ثواب و فضیلت بسیار
اثبات نمیکند و این امری آشکار است، زیرا ممکن است یک مرد با زن پنجاه
کلمه سخن نگوید یا پیکری پر مو نداشته باشد تا به مقداری که آب از آن گذر
میکند گناهانش آمرزیده گردد. نمیدانم چرا نویسنده این ثواب را چنین سترگ
دانسته است! نویسنده مینویسد: تمایل به درک چنین ثوابی موجب شده علمای
حوزه در نجف و همه حسینیهها و حرمهای ائمّه علیهم السلام، فراوان متعه
کنند که از میان آنها میتوان سیدصدر، بروجردی، شیرازی، قزوینی، طباطبایی،
سیدمدنی به علاوه ابوحارث یاسری و گروهی دیگر را نام برد. اینها به عشق
رسیدن به چنین پاداشی و نزدیکی به پیامبر صلی الله علیه و آله در بهشت،
بسیار متعه میکردند. پاسخ به نویسنده چنین است که تعبیر «علمای حوزه و
همه حسینیهها و حرمهای ائمّه» از زبان یک شیعه گفته نمیشود، زیرا در میان
شیعه علمای حسینیه و علمای حرم نداریم، چنانکه هماینک مرجعی با نام
بروجردی یا قزوینی یا طباطبایی یا سیدمدنی وجود ندارد و ما تاکنون نام
ابوحارث یاسری را نه شنیدهایم و نه او را میشناسیم و به احتمال زیاد نامی
جعلی است. به هر حال آنچه او پیرامون حرص علمای شیعه به متعه میگوید
همگی دروغ و به هم بافتههایی است که به دلیلی استناد ندارد، و او میبایست
به جای اظهار سخنانی چنین گزاف، دلایلی اثباتگر بیاورَد.
نام کتاب : الردالوجیز علی کتاب لله ثم للتاریخ نویسنده : آلمحسن، علی جلد : 1 صفحه : 95