مسأله 8 اگر مشغول نافله بود و ديد جماعت برپا شده و بترسد كه به جماعت نرسد، مستحب است قطع كند نافله را و به جماعت وارد شود. و اگر به نماز واجب مشغول بود، مستحب است عدول كند به نماز مستحبى و به دو ركعتى تمام كند اگر جاى عدول باقى است.

در شرايط امام جماعت است‌

در امام جماعت چند شرط معتبر است: اول: ايمان. دوم: حلال‌زاده بودن. سوم: عقل. چهارم: بالغ بودن اگر چه مأموم بالغ نباشد. پنجم: مرد بودن، اگر مأموم مرد باشد، بلكه مطلقاً بنا بر احتياط. ششم: عدالت و آن حالتى است كه انسان را از گناهان كبيره، يعنى بزرگ، و گناهان كوچك باز دارد و امّا به جا آوردن چيزهايى كه با مردانگى و بزرگوارى سازش ندارد و خلاف مروت است به عدالت ضرر نمى‌رساند.

مسأله 1 جايز است كسى كه خود را عادل نمى‌داند امام جماعت شود، در صورتى كه مأمومين او را عادل مى‌دانند.

مسأله 2 ثابت مى‌شود عدالت به شهادت دو مرد عادل و به اطمينان و وثوق؛ چه حاصل شود از شياع يا غير آن. و كفايت مى‌كند در ثبوت آن، حسن ظاهر كه با معاشرت معلوم شود و لازم نيست از آن، ظنّ به عدالت حاصل شود.

مسأله 3 جائز نيست امامت كند كسى كه نشسته نماز مى‌خواند براى كسى كه ايستاده مى‌خواند، و كسى كه قرائت را غلط مى‌خواند براى كسى كه صحيح مى‌خواند.

مسأله 4 مى‌تواند كسى كه نشسته نماز مى‌خواند امامت كند براى كسى كه نشسته نماز مى‌خواند.

مسأله 5 جائز است شخصى كه تيمم تكليف اوست يا جبيره تكليف‌