عدّه نگه دارد تا سه ماه تمام شود، مثلًا اگر غروب روز بيستم ماه طلاقش بدهند و آن ماه بيست و نُه روز باشد بايد نه روز باقى ماه را با دو ماه بعد از آن و بيست روز از ماه چهارم عدّه نگه دارد، و احتياط مستحب آن است كه از ماه چهارم بيست و يك روز عدّه نگه دارد تا با مقدارى كه از ماه اول عدّه نگه داشته سى روز شود.

مسأله 2514- اگر زن آبستن را طلاق دهند، عدّه‌اش تا دنيا آمدن يا سقط شدن بچه او است، بنابراين اگر مثلًا يك ساعت بعد از طلاق بچه او به دنيا آيد، عدّه‌اش تمام مى‌شود.

مسأله 2515- زنى كه نُه سالش تمام شده و يائسه نيست اگر صيغه شود مثلًا يك ماهه، يا يك ساله چنانچه شوهرش با او نزديكى نمايد و مدت آن زن تمام شود يا شوهر مدت را به او ببخشد در صورتى كه حيض مى‌بيند بايد به مقدار دو حيض و اگر حيض نمى‌بيند، چهل و پنج روز بايد از شوهر كردن خوددارى نمايد.

مسأله 2516- ابتداى عدّه طلاق از موقعى است كه خواندن صيغه طلاق تمام مى‌شود، چه زن بداند طلاقش داده‌اند يا نداند، پس اگر بعد از تمام شدن عدّه بفهمد كه او را طلاق داده‌اند، لازم نيست دوباره عدّه نگه دارد.

عِدّه زنى كه شوهرش مرده‌

مسأله 2517- زنى كه شوهرش مرده اگر آبستن نباشد، بايد تا چهار ماه و ده روز عدّه نگه دارد؛ يعنى از شوهر كردن خوددارى نمايد اگرچه يائسه يا صيغه باشد، يا شوهرش با او نزديكى نكرده باشد و اگر آبستن باشد، بايد تا موقع زاييدن عدّه نگه دارد، ولى اگر پيش از گذشتن چهار ماه و ده روز، بچه‌اش به دنيا آيد بايد تا چهار ماه و ده روز از مرگ شوهرش صبر كند و اين عدّه را عدّه وفات مى‌گويند.

مسأله 2518- زنى كه در عدّه وفات مى‌باشد، حرام است لباس الوان بپوشد و سرمه بكشد و همچنين كارهاى ديگرى كه زينت حساب شود بر او حرام مى‌باشد.