«مَتَّعْتُ مُوكِّلَتِي مُوكِّلَكَ فِي الْمُدَّةِ الْمَعْلُومَةِ عَلَى الْمَهْرِ الْمَعْلُوم»

پس بدون فاصله وكيل مرد بگويد:

«قَبِلْتُ لِمُوكِّلي هكَذا»

صحيح مى‌باشد.

شرايط عقد

مسأله 2370- عقد ازدواج چند شرط دارد:

اول: آن كه به عربى صحيح خوانده شود به احتياط واجب، و اگر خود مرد و زن نتوانند صيغه را به عربى صحيح بخوانند، به هر لفظى كه صيغه را بخوانند صحيح است و لازم هم نيست كه وكيل بگيرند اما بايد لفظى بگويند كه معنى‌

«زَوَّجْتُ»

و

«قَبِلْتُ»

را بفهماند.

دوم: مرد و زن يا وكيل آنها كه صيغه را مى‌خوانند قصد انشا داشته باشند؛ يعنى اگر خود مرد و زن صيغه را مى‌خوانند، زن به گفتن‌

«زَوَّجْتُكَ نَفْسِي»

قصدش اين باشد كه خود را زن او قرار دهد و مرد به گفتن‌

«قَبِلتُ التَّزوِيجَ»

زن بودن او را براى خود قبول نمايد، و اگر وكيل مرد و زن صيغه را مى‌خوانند، به گفتن‌

«زَوَّجْتُ» و «قَبِلتُ»

قصدشان اين باشد كه مرد و زنى كه آنان را وكيل كرده‌اند، زن و شوهر شوند.

سوم: كسى كه صيغه را مى‌خواند بالغ و عاقل باشد، چه براى خودش بخواند يا از طرف ديگرى وكيل شده باشد.

چهارم: اگر وكيل زن و شوهر يا ولىّ آنها صيغه را مى‌خوانند، در عقد، زن و شوهر را معيّن كنند مثلًا اسم آنها را ببرند يا به آنها اشاره نمايند، پس كسى كه چند دختر دارد، اگر به مردى بگويد: «زوجتك احدى بناتي» يعنى زن تو نمودم يكى از دخترانم را، و او بگويد: «قبلت» يعنى قبول كردم، چون در موقع عقد، دختر را معيّن نكرده‌اند عقد باطل است.

پنجم: زن و مرد به ازدواج راضى باشند، ولى اگر زن ظاهراً به كراهت اذن دهد و معلوم باشد قلباً راضى است عقد صحيح است.