احتياط واجب آن است كه از استعمال شياف‌هايى كه براى كيف كردن است مثل شياف ترياك يا براى تغذيه از اين مجرا است خوددارى نمايند.

9- قِىْ كردن‌

مسأله 1646- هرگاه روزه‌دار عمداً قى كند- اگرچه به واسطه مرض و مانند آن ناچار باشد- روزه‌اش باطل مى‌شود ولى اگر سهواً يا بى‌اختيار قى كند اشكال ندارد.

مسأله 1647- اگر در شب چيزى بخورد كه مى‌داند به واسطه خوردن آن، در روز بى‌اختيار قى مى‌كند، احتياط واجب آن است كه روزه آن روز را قضا نمايد.

مسأله 1648- اگر روزه‌دار بتواند از قى كردن خوددارى كند چنانچه براى او ضرر و مشقت نداشته باشد، بايد خوددارى نمايد.

مسأله 1649- اگر مگس در گلوى روزه‌دار برود، چنانچه به قدرى پايين رود كه به فرو بردن آن خوردن نمى‌گويند لازم نيست آن را بيرون آورد و روزه او صحيح است، و اگر به اين مقدار پايين نرود بايد آن را بيرون آورد اگرچه موجب شود كه قى كند و روزه‌اش باطل شود، و چنانچه فرو برد روزه‌اش باطل مى‌شود، و بنابر احتياط واجب بايد كفاره جمع بدهد.

مسأله 1650- اگر سهواً چيزى را فرو ببرد و پيش از رسيدن به شكم يادش بيايد كه روزه است، چنانچه به قدرى پايين رفته باشد كه آن را داخل شكم كند خوردن نمى‌گويند لازم نيست آن را بيرون آورد و روزه او صحيح است.

مسأله 1651- اگر يقين داشته باشد كه به واسطه آروغ زدن، چيزى از گلو بيرون مى‌آيد نبايد عمداً آروغ بزند ولى اگر يقين نداشته باشد اشكال ندارد.

مسأله 1652- اگر آروغ بزند و بدون اختيار چيزى در گلو يا دهانش بيايد، بايد آن را بيرون بريزد و اگر بى‌اختيار فرو رود، روزه‌اش صحيح است.