مسأله 1567- اگر مريض پيش از ظهر ماه رمضان خوب شود و از اذان صبح تا آن وقت كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام نداده باشد، بايد نيت روزه كند، و آن روز را روزه بگيرد و چنانچه بعد از ظهر خوب شود، روزه آن روز بر او واجب نيست.

مسأله 1568- روزى را كه انسان شك دارد آخر شعبان است يا اول رمضان، واجب نيست روزه بگيرد، و اگر بخواهد روزه بگيرد نمى‌تواند نيت روزه رمضان كند ولى اگر نيت روزه قضا و مانند آن بنمايد و چنانچه بعد معلوم شود رمضان بوده، از رمضان حساب مى‌شود.

مسأله 1569- اگر روزى را كه شك دارد آخر شعبان است يا اول رمضان به نيت روزه قضا يا روزه مستحبى و مانند آن روزه بگيرد و در بين روز بفهمد كه ماه رمضان است، بايد نيت روزه رمضان كند.

مسأله 1570- اگر در روزه واجب معينى مثل روزه رمضان از نيت روزه گرفتن برگردد روزه‌اش باطل است، ولى چنانچه نيت كند كه چيزى را كه روزه را باطل مى‌كند به‌جا آورد در صورتى كه آن را انجام ندهد روزه‌اش باطل نمى‌شود.

مسأله 1571- در روزه مستحب و روزه واجبى كه وقت آن معيّن نيست مثل روزه كفاره، اگر قصد كند كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام دهد، يا مردّد شود كه به‌جا آورد يا نه، چنانچه به‌جا نياورد و پيش از ظهر دوباره نيت روزه كند، روزه او صحيح است.

چيزهايى كه روزه را باطل مى‌كند

مسأله 1572- نُه چيز روزه را باطل مى‌كند.

اول: خوردن و آشاميدن. دوم: جماع. سوم: استمناء، و استمناء آن است كه انسان با خود كارى كند كه منى از او بيرون آيد. چهارم: دروغ بستن به خدا و پيغمبر و جانشينان پيغمبر عليهم السلام. پنجم: رساندن غبار غليظ به حلق. ششم: فرو بردن تمام سر در آب. هفتم: