مسأله 1459- بنابر احتياط واجب كسى كه مرض خوره يا پيسى دارد، نبايد امام جماعت شود.

احكام جماعت‌

مسأله 1460- موقعى كه مأموم نيت مى‌كند، بايد امام را معيّن نمايد. ولى دانستن اسم او لازم نيست، مثلًا اگر نيت كند اقتدا مى‌كنم به امام حاضر، نمازش صحيح است.

مسأله 1461- مأموم بايد غير از «حمد» و سوره همه چيز نماز را خودش بخواند، ولى اگر ركعت اول يا دوم او و ركعت سوم يا چهارم امام باشد، بايد «حمد» و سوره را بخواند.

مسأله 1462- اگر مأموم در ركعت اول و دوم نماز صبح و مغرب و عشا صداى «حمد» و سوره امام را بشنود، اگرچه كلمات را تشخيص ندهد، بايد «حمد» و سوره را نخواند و اگر صداى امام را نشنود، مستحب است «حمد» و سوره بخواند ولى بايد آهسته بخواند و چنانچه سهواً بلند بخواند اشكال ندارد.

مسأله 1463- اگر مأموم بعضى از كلمات «حمد» و سوره امام را بشنود، احتياط واجب آن است كه «حمد» و سوره را نخواند.

مسأله 1464- اگر مأموم سهواً «حمد» و سوره بخواند، يا خيال كند صدايى را كه مى‌شنود صداى امام نيست و «حمد» و سوره بخواند و بعد بفهمد صداى امام بوده، نمازش صحيح است.

مسأله 1465- اگر شك كند كه صداى امام را مى‌شنود يا نه، يا صدايى بشنود و نداند صداى امام است يا صداى كس ديگر، مى‌تواند «حمد» و سوره بخواند.

مسأله 1466- مأموم بايد در ركعت اول و دوم نماز ظهر و عصر «حمد» و سوره نخواند و مستحب است به جاى آن ذكر بگويد.

مسأله 1467- مأموم نبايد تكبيرةالاحرام را پيش از امام بگويد بلكه احتياط واجب‌