بشنود و اگر به واسطه سنگينى يا كرى گوش يا سر و صداى زياد نمى‌شنود، بايد طورى بگويد كه اگر مانعى نباشد بشنود.

مسأله 953- كسى كه لال است يا زبان او مرضى دارد كه نمى‌تواند «اللَّه اكبر» را درست بگويد، بايد به هر طور كه مى‌تواند بگويد و اگر هيچ نمى‌تواند بگويد بايد در قلب خود بگذراند و براى تكبير اشاره كند و زبانش را هم اگر مى‌تواند حركت دهد.

مسأله 954- مستحب است بعد از تكبيرةالاحرام بگويد:

«يا مُحْسِنُ قَدْ اتَاكَ الْمُسيئُ وَقَدْ امَرْتَ الْمُحْسِنَ انْ يَتَجَاوَزَ عَنِ الْمُسِيئِ انْتَ الْمُحْسِنُ وَانَا الْمُسيئُ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ صَلِّ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَتَجاوَزْ عَنْ قَبيحِ مَا تَعْلَمُ مِنّي»

يعنى اى خدايى كه به بندگان احسان مى‌كنى بنده گنهكار به در خانه تو آمده و تو امر كرده‌اى كه نيكوكار از گنهكار بگذرد، تو نيكوكارى و من گناهكار به حق محمد و آل محمد صلى الله عليه و آله و سلم رحمت خود را بر محمد وآل محمد بفرست و از بدى‌هايى كه مى‌دانى از من سر زده بگذر.

مسأله 955- مستحب است موقع گفتن تكبير اول نماز، و تكبيرهاى بين نماز، دست‌ها را تا مقابل گوش‌ها بالا ببرد.

مسأله 956- اگر شك كند كه تكبيرةالاحرام را گفته يا نه، چنانچه مشغول خواندن چيزى شده، به شك خود اعتنا نكند و اگر چيزى نخوانده، بايد تكبير را بگويد.

مسأله 957- اگر بعد از گفتن تكبيرةالاحرام شك كند كه آن را صحيح گفته يا نه، بايد به شك خود اعتنا نكند.

قيام (ايستادن)

مسأله 958- قيام در موقع گفتن تكبيرةالاحرام و قيام پيش از ركوع كه آن را قيام متصل به ركوع مى‌گويند ركن است، ولى قيام در موقع خواندن «حمد» و سوره و قيام بعد از ركوع ركن نيست و اگر كسى آن را از روى فراموشى ترك كند، نمازش صحيح است.