شده باشد، ريختن آن حرام است، و احتياط واجب آن است كه پيش از وقت نماز هم آن را نريزد، بلكه خالى از قوّت نيست و هرگاه احتمال عقلايى هم بدهد كه اگر آب را بريزد ديگر آب پيدا نمى‌كند احتياط واجب آن است كه پيش از وقت نماز هم آب را نريزد.

مسأله 663- كسى كه مى‌داند يا دو شاهد عادل خبر دهند كه آب پيدا نمى‌كند، اگر بعد از داخل شدن وقت نماز وضوى خود را باطل كند يا آبى كه دارد بريزد معصيت كرده ولى نمازش با تيمم صحيح است، اگرچه احتياط مستحب آن است كه قضاى آن نماز را بخواند.

دوم: از موارد تيمم‌

مسأله 664- اگر به واسطه پيرى، يا ترس از دزد و جانور و مانند اينها يا نداشتن وسيله‌اى كه آب از چاه بكشد، دسترسى به آب نداشته باشد، بايد تيمم كند و همچنين است اگر تهيه كردن آب يا استعمال آن به قدرى مشقّت داشته باشد كه مردم تحمل آن را نكنند.

مسأله 665- اگر براى كشيدن آب از چاه، دلو و ريسمان و مانند اينها لازم دارد و مجبور است بخرد، يا كرايه نمايد، اگرچه قيمت آن چند برابر معمول باشد، بايد تهيه كند، و همچنين است اگر آب را به چندين برابر قيمتش بفروشند، ولى اگر تهيه آنها به قدرى پول مى‌خواهد كه نسبت به حال او آن مقدار ضرر دارد، واجب نيست تهيه نمايد.

مسأله 666- اگر ناچار شود كه براى تهيه آب قرض كند، بايد قرض نمايد ولى كسى كه مى‌داند يا گمان دارد كه نمى‌تواند قرض خود را بدهد واجب نيست قرض كند.

مسأله 667- اگر كندن چاه مشقت ندارد، به احتياط واجب بايد براى تهيه آب، چاه بكند.

مسأله 668- اگر كسى مقدارى آبِ بى‌منت به او ببخشد بايد قبول كند.