مسأله 624- چيزى كه از ميت جدا مى شود، اگرچه مو و ناخن و دندانش باشد، بايد با او دفن شود و اگر موجب نبش شود، احتياط آن است كه جدا دفن شود. و دفن ناخن و دندانى كه در حال زندگى از انسان جدا مى شود مستحب است.

مسأله 625- اگر كسى در چاه بميرد و بيرون آوردنش ممكن نباشد بايد در چاه را ببندند و همان چاه راى قبر اوقرار دهند، و در صورتى كه چاه مال غير باشد بايد به نحوى او راى راضى كنند.

مسأله 626- اگر بچه در رحم مادر بميرد و ماندنش در رحم براى مادر خطر داشته باشد، بايد به آسان ترين راه او راى بيرون آورند، و چنانچه ناچار شوند كه او راى قطعه قطعه كنند اشكال ندارد، ولى بايد به و سيلة شوهرش اگر اهل فن است يا زنى كه اهل فن باشد او راى بيرون بياورند و اگر ممكن نيست مرد محرمى كه اهل فن باشد، و اگر آن هم ممكن نشود مرد نامحرمى كه اهل فن باشد بچه راى بيرون بياورد، و در صورتى كه آن هم پيدا نشود كسى كه اهل فن نباشد مى تواند بچه راى بيرون آورد.

مسأله 627- هرگاه مادر بميرد و بچه در شكمش زنده باشد اگرچه اميد زنده ماندن طفل راى نداشته باشند بايد به و سيلة كسانى كه در مسأله پيش گفته شد از هر طرفى كه بچه سالم بيرون مى آيد بچه راى بيرون آورند و دوباره بدوزند، ولى اگر بين پهلوى چپ و راست در سالم بودن بچه فرقى نباشد احتياط و اجب آن است كه از پهلوى چپ بيرون آورند.

مستحبات دفن‌

مسأله 628- خوب است به اميد آن كه مطلوب پروردگار باشد قبر راى به اندازة قد انسان متوسط گود كنند و ميت راى در نزديك ترين قبرستان دفن نما يند، مگر آن كه قبرستان دورتر، از جهتى بهتر باشد، مثل آن كه مردمان خوب در آن جا دفن شده باشند، يا مردم براى فاتحة اهل قبور بيشتر به آن جا بروند و نيز جنازه راى در چند زرعى‌