مسأله 317- مس نمودن خط قرآن، يعنى رساندن جايى از بدن به خط قرآن براى كسى كه وضو ندارد، حرام است. ولى اگر قرآن را به زبان فارسى يا به زبان ديگرى ترجمه كنند مس آن اشكال ندارد.

مسأله 318- جلوگيرى بچه و ديوانه از مس خط قرآن واجب نيست، ولى اگر مس نمودن آنان بى‌احترامى به قرآن باشد، بايد از آنان جلوگيرى كنند.

مسأله 319- كسى كه وضو ندارد، حرام است اسم خداوند متعال را به هر زبانى نوشته شده باشد مس نمايد. و همچنين است بنابر احتياط واجب مس اسم مبارك پيغمبر و امام و حضرت زهرا عليهم السلام.

مسأله 320- اگر پيش از وقت نماز به قصد اين كه با طهارت باشد وضو بگيرد يا غسل كند صحيح است و نزديك وقت نماز هم اگر به قصد مهيا بودن براى نماز وضو بگيرد اشكال ندارد.

مسأله 321- كسى كه يقين دارد وقت داخل شده اگر نيت وضوى واجب كند و بعد از وضو بفهمد وقت داخل نشده، وضوى او صحيح است.

مسأله 322- مستحب است انسان براى نماز ميت و زيارت اهل قبور و رفتن به مسجد و حرم امامان عليهم السلام وضو بگيرد، و همچنين براى همراه داشتن قرآن و خواندن و نوشتن آن و نيز براى مس حاشيه قرآن و براى خوابيدن، وضو گرفتن مستحب است، و نيز مستحب است كسى كه وضو دارد دوباره وضو بگيرد، و اگر براى يكى از اين كارها وضو بگيرد هر كارى را كه بايد با وضو انجام داد، مى‌تواند به جا آورد مثلًا مى‌تواند با آن وضو نماز بخواند.

چيزهايى كه وضو را باطل مى‌كند

مسأله 323- هفت‌چيز وضورا باطل مى‌كند: اول: بول. دوم: غائط. سوم: بادمعده و روده كه از مخرج غائط خارج شود. چهارم: خوابى كه به واسطه آن چشم نبيند و گوش نشنود، ولى‌اگر چشم نبيند وگوش بشنود وضو باطل نمى‌شود. پنجم: چيزهايى كه عقل را از بين مى‌برد، مانند ديوانگى و مستى و بيهوشى. ششم: استحاضه زنان، كه بعداً گفته مى‌شود. هفتم: كارى كه براى آن بايد غسل كرد مانند جنابت.