مسأله 1059- اگر پيشانى را سهواً به چيزى بگذارد كه از جاى انگشتهاى پا و سر زانوهاى او بلندتر از چهار انگشت بسته است، چنانچه بلندى آن بقدرى است كه نمى‌گويند در حال سجده است، مى‌تواند سر را بردارد و به چيزى كه بلندى آن به اندازه چهار انگشت بسته يا كمتر است بگذارد و مى‌تواند سر را به روى آن، كه به اندازه چهار انگشت يا كمتر است بكشد، و اگر بلندى آن به قدرى است كه مى‌گويند در حال سجده است احتياط واجب آن است كه پيشانى را از روى آن به روى چيزى كه بلندى آن به اندازه چهار انگشت بسته يا كمتر است بكشد، و اگر كشيدن پيشانى ممكن نيست، بنابر احتياط واجب بايد پيشانى را بلند كند و بر موضعى كه بلندى زايدى ندارد بگذارد و نماز را تمام كند و دوباره بخواند.

مسأله 1060- بايد بين پيشانى و آنچه بر آن سجده مى‌كند چيزى نباشد پس اگر مهر به قدرى چرك باشد كه پيشانى به خود مهر نرسد، سجده باطل است ولى اگر مثلًا رنگ مهر تغيير كرده باشد اشكال ندارد.

مسأله 1061- در سجده بايد كف دست را بر زمين بگذارد ولى در حال ناچارى پشت دست هم مانعى ندارد، و اگر پشت دست ممكن نباشد، بايد مچ دست را بگذارد، و چنانچه آن را هم نتواند، بايد تا آرنج هر جا كه مى‌تواند بر زمين بگذارد و اگر آن هم ممكن نيست، گذاشتن بازو كافى است.

مسأله 1062- در سجده بنابر احتياط واجب بايد سر دو انگشت بزرگ پاها را به زمين بگذارد، و اگر انگشتهاى ديگر پا، يا روى پا را به زمين بگذارد، يا بواسطه بلند بودن ناخن، سر شست به زمين نرسد نمازش باطل است.

مسأله 1063- كسى كه مقدارى از شست پايش بريده، بايد بقيه آن را به زمين بگذارد، و اگر چيزى از آن نمانده، يا اگر مانده خيلى كوتاه است بايد بقيه انگشتان را بگذارد و اگر هيچ انگشت ندارد، بايد هر مقدارى از پا باقى مانده به زمين بگذارد.

مسأله 1064- اگر بطور غير معمول سجده كند، مثلًا سينه و شكم را به زمين بچسباند، بنابر احتياط مستحب بايد نماز را دوباره بخواند، ولى اگر پاها را دراز كند، اگرچه هفت عضوى كه گفته شد به زمين برسد، بنابر احتياط واجب، بايد نماز را دوباره بخواند.