دوم: نرسيدن به وقوف اختيارى و اضطرارى هر دوى آن‌ها، كه بدون اشكال حجش باطل است عمداً باشد يا از روى جهل و يا از روى فراموشى، بنا بر اين بر او واجب است با همان احرامى كه براى حج بسته عمره مفرده به جا آورد و بهتر آن است كه قصد عدول به عمره مفرده نمايد، و احتياط (واجب) براى كسى كه قربانى همراه دارد آن است كه آن را ذبح كند. و اگر نرسيدن (به وقوف‌ها) بدون تقصير باشد حج بر او واجب نيست، مگر اينكه در آينده شرايط استطاعت برايش پيدا شود. و اگر (نرسيدنش) از روى تقصير باشد حج بر او مستقر مى‌شود و واجب است سال آينده به جا آورد؛ اگر چه شرايط استطاعت را نداشته باشد.

سوم: رسيدن به اختيارى عرفه و اضطرارى روزانه مشعر؛ پس اگر عمداً اختيارى مشعر را ترك كرده باشد حجش باطل است، و اگر عمدى نباشد صحيح است.

چهارم: رسيدن به اختيارى مشعر با اضطرارى عرفه، پس اگر عمداً اختيارى عرفه را ترك كرده باشد حجش باطل است وگرنه صحيح است.

پنجم: رسيدن به اختيارى عرفه با اضطرارى شبانه مشعر، پس اگر اختيارى مشعر را به خاطر عذرى ترك كرده باشد حجش صحيح است وگرنه بنابر احتياط (واجب) باطل است.

ششم: رسيدن به اضطرارى عرفه با اضطرارى شبانه مشعر؛ پس اگر داراى عذر است و بدون عمد، اختيارى عرفه را ترك نموده، بنابر اقوى حجش صحيح است. و شخصى كه عذرى نداشته اگر عمداً اختيارى عرفه را ترك نموده، حجش باطل است و اگر عمداً اختيارى مشعر را ترك نموده بنابر احتياط (واجب) همين طور است، چنان كه در غير عمد هم احتياط چنين است.

هفتم: رسيدن به اضطرارى عرفه با اضطرارى روزانه مشعر؛ پس اگر عمداً يكى از دو اختيارى‌ها را ترك كرده باشد حجش باطل است وگرنه بعيد نيست كه صحيح باشد اگر چه احتياط (مستحب) آن است كه اگر استطاعت پيدا كند در آينده حج نمايد.

هشتم: رسيدن به اختيارى عرفه فقط، پس اگر عمداً مشعر را ترك كرده حجش باطل است، وگرنه بنابر احتياط (واجب) چنين است.

نهم: رسيدن به اضطرارى عرفه فقط؛ پس حجش باطل است.