عرفات برود و كارهاى حج را انجام دهد سپس عمره را به جا آورد، احرامش باطل است كه واجب است در صورت امكان آن را در ميقات تجديد نمايد، وگرنه به تفصيلى كه در ترك احرام گذشت (عمل نمايد).

دوم: از واجبات، لبّيك گفتن‌هاى چهارگانه است‌

و صورت آن‌ها بنابر قول اصح اين است كه مى‌گويد: «لَبَّيْكَ اللّهُمَّ لَبَّيْكَ، لَبَّيْكَ لا شَريكَ لَكَ لَبَّيْكَ» پس اگر اكتفا به اين كرد، محرم مى‌باشد و احرامش صحيح است و احوط اولى اين است كه به دنبال كلمات گذشته بگويد: «انَّ الْحَمْدَ وَ النِّعْمَةَ لَكَ وَ الْمُلْكَ لا شَريكَ لَكَ لَبَّيْكَ» و احتياط بيشتر اين است كه بعد از آن بگويد: «لَبَّيْكَ اللّهُمَّ لَبَّيْكَ انَّ الْحَمْدَ وَ النِّعْمَةَ لَكَ وَ الْمُلْكَ لا شَريكَ لَكَ لَبَّيْكَ».

مسأله 8- واجب است كه تلبيه (لبيك گفتن) را با مراعات اداى كلمات بر طبق قواعد زبان عربى، صحيح ادا كند. بنا بر اين در صورت توانايى بر اداى صحيح آن و لو با تلقين يا درست كردن غلط، ادا كردن غلط مجزى نيست. و در صورتى كه نتواند آن را صحيح ادا كند احتياط (واجب) آن است كه بين اينكه به هر نحوى كه برايش ممكن است و اداى ترجمه آن به زبان خودش جمع نمايد. و بهتر آن است كه علاوه بر اين براى اداى آن كسى را نايب بگيرد. و در صورت تمكّن بر اصل آن، ترجمه آن صحيح نيست. و شخص لال با انگشتش اشاره به آن مى‌كند و زبانش را حركت مى‌دهد و بهتر آن است كه علاوه بر اين نايب بگيرد. و بچه غير مميّز، به جاى او تلبيه گفته مى‌شود.

مسأله 9- احرام عمره تمتع و حج تمتع و حج افراد و عمره مفرده به جز با لبيك گفتن بسته نمى‌شود. و اما در حج قران، بين لبيك گفتن و بين اشعار يا تقليد مخيّر است و اشعار اختصاص به شترهاى قربانى دارد و تقليد مشترك بين آن‌ها و غير آن‌ها از اقسام قربانى مى‌باشد، و بهتر است كه در شتر بين اشعار و تقليد جمع نمايد، پس احرام حج قران به يكى از اين سه چيز منعقد مى‌شود. ليكن احتياط (مستحب) آن است كه در صورت اختيار كردن اشعار و تقليد، لبيك گفتن را هم ضميمه نمايد. و احتياط (واجب) آن است كه لبيك گفتن بر شخصى كه حج قران به جا مى‌آورد، واجب است اگر چه بسته شدن احرامش متوقف بر لبيك گفتن نمى‌باشد؛ پس تلبيه فى حدّ نفسه بنابر احتياط، بر او واجب است.