اطراف آن كفايت مى‌كند، و احتياط (مستحب) اين است كه علاوه بر اين، پارچه‌اى بر آن قرار داده و روى آن دست بكشد.

مسأله 7- اگر آب براى عضوى بدون اينكه جراحت يا دمل يا شكستگى داشته باشد، ضرر دارد، بايد تيمّم كند. البته اگر آب براى قسمتى از عضو ضرر داشته باشد و شستن اطراف آن قسمت ممكن باشد، ترك تيمّم و جواز اكتفا به شستن اطراف آن بعيد نيست، اگر چه احتياط آن است كه تيمّم هم بكند و اين احتياط ترك نشود و احتياط بيشتر آن است كه پارچه‌اى روى آن قرار داده و دست بكشد و سپس تيمّم هم بنمايد. و همچنين اگر زخم يا شكستگى در غير اعضاى وضو باشد و ليكن استعمال آب در مواضع وضو، به آن زخم يا شكستگى ضرر مى‌رساند، بايد فقط تيمّم نمايد.

مسأله 8- در «چشم دردى» كه وضو براى آن ضرر دارد بايد تيمّم كند، و در صورت امكان شستن اطراف چشم، بدون آن‌كه ضرر برساند، بعيد نيست اكتفاى به شستن، جايز باشد؛ اگر چه خالى از اشكال نيست، پس احتياط با ضميمه كردن تيمّم به آن ترك نشود و اگر با اين حال با گذاشتن پارچه روى چشم و دست كشيدن روى آن سپس تيمّم كردن، احتياط كند خوب است.

مسأله 9- اگر روى پوست بدن مانعى مثل قير و مانند آن باشد و از بين بردن آن ممكن نباشد دست كشيدن روى آن كفايت مى‌كند و احتياط (مستحب) آن است كه اين دست كشيدن طورى باشد كه حد اقل مصداق شستن حاصل شود و احتياط بيشتر ضميمه كردن تيمّم به آن است.

مسأله 10- كسى كه روى بعض اعضاى بدنش جبيره باشد و چيزى كه موجب غسل است برايش حاصل شود بايد با رعايت شرايطى كه در وضوى جبيره گفته شد روى جبيره را دست كشيده و قسمت‌هايى را كه جبيره ندارد بشويد. و احتياط (واجب) اين است كه غسل ترتيبى انجام دهد، نه ارتماسى.

مسأله 11- وضو و غسل كسى كه جبيره دارد، علاوه بر اينكه مى‌توان با آن نماز خواند حدث را هم رفع مى‌كند و همين طور است تيمّم جبيره‌اى اگر وظيفه‌اش تيمّم باشد.