نباشد، آن است كه فقير بودن در آن معتبر است، بلكه احتياط (واجب) آن است كه بين فقراى شهر ميّت تقسيم شود و اقوى آن است كه (در صورت امكان) بايد به حاكم شرع رسانده شود، چنان كه اقوى آن است كه اگر غير شيعه آنچه را كه در انفال است از گياه و علف و هيزم و غير اين‌ها حيازت كند، مالك آن مى‌شود، بلكه اگر زمين موات را هم احيا كنند مانند شيعه ملكيت برايشان حاصل مى‌شود.